Powtórzę: Jednym z elementów apokalipsy miało być usunięcie wszelkiego zła i zapanowanie nad ziemią Królestwa Bożego. Nic takiego jeszcze nie nastąpiło.Pandora pisze:Pisałeś o teraźniejszości a nie brałeś pod uwagę przeszłości.
Też o tym myślęPandora pisze:Będę zdawała maturę z historii.
Chrystianizm od samego początku miał wrogów, nie wyłączając samego Szatana.Pandora pisze:W takim razie przeczytaj sobie proszę ewangelię pozostałych apostołów z dużym naciskiem na Judasza
Poza tym:
Świadectwo wewnętrzne ukazuje wyraźną różnicę między natchnionymi pismami chrześcijańskimi a dziełami, które są nieautentyczne, nienatchnione. Poziom pism apokryficznych jest o wiele niższy; nierzadko są one dziecinne i pełne fantazji. Zawierają mnóstwo nieścisłości. Oto kilka wypowiedzi specjalistów na temat tych niekanonicznych ksiąg:
„Nie ma żadnej wątpliwości co do tego, czy wyłączyć je z Nowego Testamentu: one same to uczyniły” (M. R. James, The Apocryphal New Testament, ss. xi, xii).
„Wystarczy porównać ogół ksiąg Nowego Testamentu z inną literaturą tego rodzaju, aby zrozumieć, jak wielka dzieli je przepaść. Panuje pogląd, że ewangelie niekanoniczne są w gruncie rzeczy najlepszym dowodem na korzyść kanonicznych” (G. Milligan, The New Testament Documents, s. 228).
„O żadnym piśmie z wczesnego okresu istnienia Kościoła, które zachowało się poza Nowym Testamentem, nie można powiedzieć, że powinno być dzisiaj dodane do Kanonu” (K. Aland, The Problem of the New Testament Canon, s. 24).
Warto podkreślić jeszcze jeden interesujący szczegół. Wszyscy pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich w ten czy inny sposób byli ściśle związani z ciałem kierowniczym zboru wczesnochrześcijańskiego, złożonym między innymi z apostołów osobiście wybranych przez Jezusa. Mateusz, Jan i Piotr należeli do pierwotnego grona 12 apostołów; później apostołem został Paweł, chociaż nie zaliczono go do dwunastu. Wprawdzie nie był on obecny podczas znamiennego wylania ducha w dniu Pięćdziesiątnicy, lecz byli przy tym Mateusz, Jan i Piotr, jak również Jakub i Juda oraz prawdopodobnie Marek (Dzieje 1:13, 14). Piotr wyraźnie zalicza listy Pawła do „pozostałych Pism” (2 Piotra 3:15, 16). Marek i Łukasz byli bliskimi współpracownikami i towarzyszami podróży Pawła i Piotra (Dzieje 12:25; 1 Piotra 5:13; Kol. 4:14; 2 Tym. 4:11). Wszyscy ci pisarze zostali za sprawą ducha świętego obdarzeni cudownymi zdolnościami — albo podczas specjalnego wylania ducha, na przykład w dniu Pięćdziesiątnicy i przy nawróceniu Pawła (Dzieje 9:17, 18), albo — jak to niewątpliwie było w wypadku Łukasza — po włożeniu rąk przez apostołów (Dzieje 8:14-17). Chrześcijańskie Pisma Greckie zostały skompletowane w czasie, gdy te szczególne dary ducha jeszcze występowały.