– Dobra. Powiesz mu, że słyszysz głosy mówiące do ciebie z kibla.
– No ciebie, Korba, całkiem pogięło.
– Naprawdę... Naprawdę. Dwa lata temu, przysięgam, rura od kibla wpadła mi w rezonans i odbierała Radio Maryja. Ja tu tego..., a z kibla „żałuj za grzechy”.
– ... Pije wodę z kałuży, napierdala mieczem i gardzi łącznością telefoniczną. Kretyn.
– Albo zacznij brać hormony, albo rzuć te, które bierzesz!
– Jesteś cudowna.
– Cudowna to jest woda z Lichenia.
A jeżeli faceci są z Marsa, to niech tam, ku***, wracają.
– ... Marek to dobry człowiek.
– Dobrzy ludzie to już umarli, mamo.
– A u ciebie jak z płucami?
– U mnie ze wszystkim bardzo OK. Z niektórymi rzeczami nawet... bardziej.
– A geny?
– Wielkie... jędrne... bezlitosne.
– Wszyscy tak mówicie, a się potem okazuje smutny korniszonek.
Oni zawsze zdradzają, rozumiesz? A czy ich ciągnie do fiuta, czy do cycków, to w ogóle nie ma znaczenia. Ale ty możesz zrobić to samo.
– Ale mnie nie ciągnie do kobiet.
– Heh, ja mówię o dziecku, głupia. Możesz je mieć – z kim chcesz
– Do jutra... będzie, ku***, trudno.
– Jesteś najpiękniejszą kobietą, przy boku której obudziłem.
– Nie wiedziałam, że to był twój pierwszy raz.
Nie wiem, czy zauważyłeś, ale ja tutaj pracuje... pra-cu-je. A dzisiaj mamy tutaj, w redakcji, gwiezdne, ku***, wojny. Zaraz pojawi się tu mała, ruda i wredna gwiazda śmierci, która jeśli natychmiast nie odeślę tych pieprzonych stron do drukarni, zamieni mnie w kupę antymaterii, więc posłuchaj rady cioci Korby i spierdalaj!
– Halo? Dzień dobry. Dzień dobry pani, ja dzwonię z biura kuratora Marka Dywanika. Tak? Tak? Pani syna. Tak? Nie. O Jezu, przepraszam, bo ja się pomyliłam, bo ja dzwonię z pralni, to jest pomyłka, przepraszam bardzo. Czaisz, on ma matkę!
no to by było z pół filmu
